اربعین خانوادگی| گویند سنگ لعل شود در این مسیر

بعد از دو سال که دل ها در حسرت پیاده روی اربعین می سوخت، امسال مرزها به روی چشم انتظاران باز شده و هرچه به روز اربعین نزدیک تر می شویم، تب و تاب رفتن بیشتر فراگیر می شود.

- گروه زندگی- مژده پورمحمدی: کوله پشتی ها را تکیه می دهم به دیوار و می نشینم روی کاناپه نگاهشان می کنم.

یعنی می شود همه چیز را در همین دو تا کوله جا داد؟ همه چیزهایی که یک خانواده چهار نفره برای پنج روز زندگی سیار نیاز دارد.

خصوصا که کم سن ترین عضو این خانواده، یک پسر ده ماهه پوشکی است و ما باید یک خروار پوشک با خودمان ببریم.

دوباره همان احساس آشنا سراغم می آید.

اضطراب ناشی از ابهام.

حالا که کوله پشتی ها جلوی چشمم است، ابهام بیشتر از روزهای گذشته ذهنم را دچار خلأ می کند.

  چند روز است که هر وقت دستم از کارها فارغ می شود، خیالم با یکی از سوال ها کلنجار می رود.

کوله ها را با چه چیزهایی پر کنم؟ چقدر سخت خواهد بود؟ این سفر برای من هم همان طوری خواهد شد که دیگران تعریف می کنند؟ حال و هوای زیارت پیدا می کنم؟ بیشتر لباس گرم بردارم یا لباس خنک؟ حافظه موبایلم را با چه پر کنم؟ چند لیست سفر را از این طرف و آن طرف جمع کرده ام.

بعضی از اقلام لیست ها برایم عجیب و نامأنوس است.

کرم جِی، چسب ضدحساسیت، قطره استریل چشمی.